درباره جامعه‌شناسی تشیع
- توضیحات
- دسته: درباره
- بازدید: 15143
جامعه‌شناسی تشیع یکی از شاخه‌های جامعه‌شناسی دین است. مطالعه‌ی نمودهای بیرونی امر دینی با شروع از دین نزدیک، یعنی دین جامعه‌ی خود و در ایران، تشیع، با بهره‌گیری از ابزارهای علوم اجتماعی، هدف این شاخه از جامعه‌شناسی دین است. به جز «امامت و عدالت» که از مبادی و اصول تمایزبخش تشیع هستند، مهمترین حوزه‌های جامعه‌شناختی تشیع را به شرح زیر می‌توان برشمرد:
- تاریخ اجتماعی تشیع
- روحانیت و مرجعیت
- تشیع، سیاست، قدرت
- مناسک (اعیادو عزاداری ها)
- انتظار و مهدویت
- باطني‌گرايي، عرفان و تصوف
- زیارت و مکان‌های مذهبی
- ادبیات و هنرهای شیعی
با توجه به ابعاد مختلف فلسفی، عرفانی، کلامی و فقهی... حوزه‌های فوق، آثاری در «جامعه‌شناسی تشیع» مورد ارزیابی قرار می‌گیرند که یا توسط «جامعه‌شناسان» تولید شده باشند یا «از نظریات و روش‌های علوم اجتماعی» بهره گرفته باشند و مطالعات نظری محض، وقایع‌نگاری های تاریخی، مباحث کلامی و دیگر شاخه‌های علوم اسلامی رایج در حوزه‌های علمی شیعه که جهت‌گیری اصلی آنها، تبلیغی، تجویزی و ارزش‌مدارانه باشد موضوع سنجش این شاخه‌ی علمی نخواهند بود.