هیئت‌های عزاداری در جامعه‌ی ایران

جبار رحمانی در کتاب هیئت‌های عزاداری در جامعه‌ی ایران، به بررسی آسیب‌شناسی سنت‌ها و جماعت‌های عزاداری در ایران می‌پردازد. او مهم‌ترین عامل آسیب‌زا را مداخله اصحاب قدرت برای دست‌کاری سنت‌های عزاداری و تقلیل تنوع و تکثر آن ‌به اشکال خاص و محدود می‌داند. بنابراین تلاش کرده است تا به موضوع لزوم حمایت و حفاظت از تنوع سنت‌های عزاداری و ممانعت از دخالت و دست‌کاری نهادهای قدرت در آن‌ها بپردازد.  ‌

بخشی از کتاب هیئت‌های عزاداری در جامعه‌ی ایران

در فرهنــگ شــیعی ایرانــی، کلیدی‌تریــن و محوری‌ترین جایی که می تــوان روح این فرهنــگ را دیــد، مــاه محرم و عزاداری تاســوعا و عاشــورا اســت. این تجلیگاه روح شــیعی نه تنها بنیان‌های اعتقادی و ارزشی، که حتی بنیان‌های عاطفی و روحی فرهنگ شیعی را نیــز به نمایــش می‌گــذارد. فرهنــگ شــیعی بــدون محرم امــکان حضور و وجــود و تجلی نداشــته و ندارد. محرم و صفر اســت که این فرهنگ را نگه داشــته و بســتر اصلی تجلی و تداوم این فرهنگ شــده اســت. در عرصۀ ماه محرم و عزاداری عاشــورایی است که تشیع فرهنــگ خــودش را زندگــی می کنــد، آن را می‌ســازد، تجربــه می‌کند و به نســل بعد انتقال می‌دهــد. جامعــۀ شــیعی تجلی تمــام اعتقاداتش در باب حــق و باطــل را در صحنۀ بزرگ عاشورا روایت می‌کند و ایمان شیعی‌اش را در خا ک عاشورا پرورش می‌دهد. به این جهت اســت که عاشــورا نقطۀ ثقل هویت شــیعی، ایمان شیعی، فرهنگ شــیعی و جامعۀ شیعی است 

فهرست

• رویکردی انسان شناختی به هیئت‌های عزاداری در ایران
• سنت‌های عزاداری و تحول فرهنگ ایرانی شیعی
• کتابنامه
• نمایه

مشاهده صفحات آغازین کتاب

• < قبلی
• بعدی >