بنای زیارت

مکان‌های زیارتی شیعه، عموما از حیث هویت‌سازی میان جماعت مومنان، محل توجه بوده است. به واقع، مکان‌های مقدس، مانند حرم امام حسین و امام رضا نقش مهمی در شکل دادن به هویت‌های جمعی مذهبی، قومی یا ملی ایفا کرده اند. هویت هایی که عموما متکی بر روایت‌های کلان و رسمی دینند. آنچه در این دیدگاه کمتر محل توجه بوده، ظرفیت این مکان‌ها برای گریز از صورتبندی‌های کلان هویت‌بخش و خلق صور متکثر است. شهرهای نجف، کربلا و مشهد، هر کدام به عنوان نقطه مرکزی هویت شیعی، یا ترکیب هویت ایرانی – شیعی در نظر گرفته می‌شوند. نقش این شهرها و حرم‌ها در شکل‌گیری هویت‌های جمعی منسجم، سویه‌ی کاربردی زیارت برای متولیان رسمی مذهب و حاکمان سیاسی‌ تلقی می‌شود.